Choroba neuronu ruchowego

Choroba neuronu ruchowego (MND), znana również jako stwardnienie zanikowe boczne (ALS) lub choroba Lou Gehriga, jest rzadką chorobą neurologiczną. Objawy MND obejmują osłabienie mięśni i zwyrodnienie. Z czasem schorzenie to prowadzi do „wyniszczenia”, w którym choroba postępuje, aż w końcu prowadzi do śmierci. Choroba Lou Gehriga jest najczęściej diagnozowana u osób w wieku 40–60 lat, przy czym osoby w wieku 50 lat są najczęstszą grupą wiekową, u której diagnozuje się tę dolegliwość. W niektórych przypadkach osoby w wieku 30 lat mogą zmagać się z tą postępującą, śmiertelną chorobą.

Przyczyny choroby neuronu ruchowego

W momencie pisania tego tekstu nie była znana przyczyna MND. Czynniki, które uważa się za przyczyniające się do wybuchu tej choroby, obejmują predyspozycje genetyczne, a także narażenie na toksyny i chemikalia w środowisku, infekcję wywołaną przez czynniki wirusowe i przedwczesne starzenie się.

Ta postępująca choroba ma cztery stadia.

Pierwszy etap to początkowy początek choroby. Typowe objawy, których doświadczają pacjenci z pierwszym etapem MND to skurcze mięśni, kurczenie się mięśni, kurczenie się mięśni, drżenie i osłabienie mięśni. Starsi pacjenci mogą również mieć problemy z utrzymaniem równowagi, odczuwać zmęczenie lub mogą zacząć tracić zdolność chwytania przedmiotów.

W drugim stadium objawy choroby zaczynają się pogarszać. Pacjenci z drugim stadium MND odczuwają ból mięśni i paraliż. Stawy zaczynają stawać się sztywne, co utrudnia normalne czynności, takie jak wstawanie. Inne problemy, takie jak osłabienie, obrzęk i suchość w ustach oraz trudności z jedzeniem i połykaniem, są również częste u pacjentów z drugim stadium MND.

W trzecim stadium stan zdrowia pacjentów z MND znacznie się pogarsza. Ruchomość jest ograniczona. Całkowity paraliż mięśni dowolnych, a także trudności z mimowolnymi mięśniami odpowiedzialnymi za oddychanie są powszechne. Pacjenci mogą również odczuwać ból, bóle głowy i zawroty głowy. Pomoc pełnoetatowego opiekuna jest prawdopodobnie wymagana, szczególnie gdy chorzy wchodzą w czwarty i ostatni etap choroby.

Czwarty etap MND to stadium końcowe choroby. Mogą wystąpić mimowolne zaburzenia mięśni związane z oddychaniem i tętnem. Inne możliwości, które mogą skutkować śmiercią pacjenta z chorobą neuronu ruchowego, to zatrzymanie akcji serca lub zadławienie w wyniku niewydolności mięśni.

Leczenie choroby neuronu ruchowego

W leczeniu stwardnienia zanikowego bocznego dostępne są różne terapie, w zależności od stadium choroby, w którym znajduje się leczona osoba.

1. Fizjoterapia – Fizjoterapia pomaga przywrócić siłę i sprawność dotkniętym chorobą częściom ciała.
2. Blokery glutaminianu i środki zwiotczające mięśnie – mogą być przepisywane w celu radzenia sobie z bólem, napięciem mięśni i dyskomfortem. Na początku 2017 r. nowy lek o nazwie Radicova został zatwierdzony do leczenia MND. Jest to pierwsza terapia lekowa MND od dwudziestu dwóch lat.
3. Inne metody leczenia - Inne metody leczenia SLA obejmują tracheotomię, jeśli konieczne jest założenie rurki intubacyjnej, oraz gastrostomię, potrzebną do karmienia i odprowadzania nadmiaru płynów.

Pacjenci cierpiący na SLA korzystają z opieki różnych specjalistów opieki zdrowotnej, w tym lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej, terapeutów oddechowych, neurologów, logopedów, pulmonologów, terapeutów zajęciowych i dostawców opieki paliatywnej.

Jeśli u Ciebie lub u kogoś bliskiego występują objawy SLA, jak najszybciej umów się na wizytę u lekarza pierwszego kontaktu lub lekarza rodzinnego, aby omówić ten problem.