Złamanie dalszej części kości promieniowej

W przedramieniu kość promieniowa jest większą z dwóch kości. Koniec dystalny znajduje się na końcu nadgarstka. Złamania kości promieniowej występują, gdy pęka koniec kości promieniowej. Czasami nazywa się to po prostu złamaniem nadgarstka. Te konkretne złamania są dość powszechne. Kość promieniowa jest uważana za najczęściej łamaną kość w ramieniu i zwykle zdarza się po upadku (szczególnie na wyciągnięte ramię).

Anatomia złamania dalszej części kości promieniowej

Złamania dalszej części kości promieniowej występują około cala od końca kości. Istnieje wiele różnych sposobów, w jaki może dojść do złamania. Jednym z powszechnych rodzajów złamań jest złamanie Collesa, w którym złamane fragmenty kości promieniowej kończą się przechyleniem do góry.

Po upadku zauważysz silny ból w nadgarstku i niemożność zgięcia nadgarstka bez bólu. Prawdopodobnie pojawi się znaczny obrzęk dłoni i palców.

Pierwszą rzeczą jest udanie się do szpitala na prześwietlenie. To pozwoli na dokładną diagnozę złamania i określenie stopnia jego ciężkości lub sprawdzenie, czy występuje jakieś zaangażowanie innych kości.

Jak leczyć złamanie dalszej nasady kości promieniowej:

1. Leczenie bez operacji

Jeśli złamana kość znajduje się w odpowiedniej pozycji, można założyć gips, aby umożliwić kości zagojenie się. Jeśli pozycja nie jest w odpowiednim miejscu i ostatecznie ogranicza możliwość używania ręki, może być konieczne ponowne ustawienie fragmentów kości. Nastawienie polega na przesunięciu złamanych części i umieszczeniu ich na właściwych miejscach. Kiedy kość można wyprostować bez konieczności otwierania skóry, nazywa się to zamkniętą repozycja.

Gdy kość jest prawidłowo ustawiona, na ramię zakłada się gips. Szyny są często używane przez pierwsze kilka dni, aby złagodzić niewielki obrzęk. Gips jest często zakładany około tydzień później, gdy obrzęk ustąpi. Gips jest często zmieniany co kilka tygodni, ponieważ obrzęk nadal się zmniejsza, a gips się rozluźnia.

Około sześć tygodni po wystąpieniu urazu gips zostanie zdjęty, a nadgarstek ponownie prześwietlony. Fizjoterapia zaczyna poprawiać funkcjonowanie i zakres ruchu nadgarstka (ale może rozpocząć się znacznie wcześniej, w zależności od zastosowanego gipsu).

2. Leczenie operacyjne złamań otwartych

Operacja jest często konieczna tak szybko, jak to możliwe, jeśli chodzi o złamania otwarte. Kość i odsłonięte tkanki muszą zostać dokładnie oczyszczone, a antybiotyk może być potrzebny, aby zapobiec infekcji. Do utrzymania kości w miejscu, w którym powinny się znajdować, zostanie użyta fiksacja wewnętrzna lub zewnętrzna. Jeśli tkanki miękkie są poważnie uszkodzone, może być potrzebny zewnętrzny fiksator.

3. Fizjoterapia

Fizjoterapia i terapia manualna mogą być stosowane w celu zmniejszenia obrzęku, poprawy ruchomości, a później zwiększenia siły. Ćwiczenia mogą być również przepisane w tym celu. Elektroterapia, taka jak ultradźwięki o niskiej intensywności, może pomóc przyspieszyć naprawę kości. Terapię zwykle rozpoczyna się wcześniej, jeśli wykonano operację, aby zapobiec sztywności nadgarstka. Jeśli nie przeprowadzono operacji, najlepiej jest przejść intensywną terapię, jak tylko gips zostanie zdjęty.

Porady:

1. Ból związany z intensywnym ruchem nadgarstka lub dłoni jest powszechny w pierwszym roku po urazie.
2. Ból i sztywność utrzymują się przez około dwa lata, jednak mogą mieć charakter trwały, zwłaszcza w przypadku urazów o dużej energii, u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów oraz u osób powyżej 50. roku życia.
3. Sztywność jest zazwyczaj niewielka i nie wpływa na ogólną funkcję ramienia.

4. Osteoporoza odgrywa kluczową rolę w wielu złamaniach nadgarstka. Osoby, u których doszło do złamania nadgarstka, powinny mieć zbadane kości pod kątem osłabienia. Zależy to od wieku pacjenta i ciężaru upadku. Np. całkiem niegroźne upadki u osób starszych można zbadać za pomocą skanu gęstości kości w celu sprawdzenia osteoporozy.
5. W większości przypadków nie będziesz mieć problemów z powrotem do wszystkich normalnych zajęć, które lubiłeś wykonywać przed wystąpieniem złamania.
6. Należy zadbać o jak najszybszą mobilizację nadgarstka i dłoni po zabiegu chirurgicznym lub zdjęciu gipsu, aby zapobiec wtórnemu zesztywnieniu.