Przywodziciel Magnus

Informacje ogólne

Mięsień przywodziciel wielki jest największym mięśniem okolicy pachwiny i znajduje się po stronie przyśrodkowej uda. Ma kształt trójkąta i składa się głównie z dwóch części (głów): części przywodzicielskiej i części ścięgna podkolanowego.

Znaczenie dosłowne

Duży mięsień, który przywodzi (przesuwa biodro w kierunku linii środkowej).

Interesujące informacje

Mięsień ma dwie odrębne części włókien tworzące dwie różne głowy. Każda głowa mięśnia wykonuje różne ruchy uda w biodrze. Na przykład, wsiadając do samochodu, wsiadasz pierwszą nogą i zaczynasz siadać na siedzeniu. Następnie wnosisz drugą nogę do samochodu przed zamknięciem drzwi. Przywodziciel wielki odpowiada za wnoszenie drugiej nogi do samochodu.

Sportowcy i ciężarowcy mogą doświadczyć naciągnięć mięśnia przywodziciela wielkiego z powodu nadmiernych obciążeń lub powtórzeń. Typowe objawy naciągnięcia mięśnia przywodziciela to: trzask, ból podczas rozciągania, ból przy dotyku lub ból podczas wykonywania ćwiczenia polegającego na przywodzeniu, zgięciu lub wyproście biodra.

Zdecydowanie zaleca się, aby każdy, kto bierze udział w regularnych zajęciach sportowych lub ćwiczeniach, regularnie się rozciągał, w tym ten obszar. Popularnym rozciąganiem mięśni przywodzicieli jest długie rozciąganie mięśni przywodzicieli, w którym osoba siedzi na podłodze z nogami rozstawionymi tak szeroko, jak to możliwe, a palcami u stóp skierowanymi do góry. Utrzymując plecy prosto, osoba powinna pochylić się do przodu i rozciągnąć tak daleko, jak to możliwe, nie zginając kolan. Ponadto to rozciąganie ma na celu utrzymanie i rozluźnienie, bez podskakiwania.

Pochodzenie

Głowa przywodziciela - gałąź kulszowa i dolna gałąź kości łonowej.
Głowa mięśnia dwugłowego uda - guz kulszowy.

Wprowadzenie

Głowa przywodziciela - guz pośladkowy kości udowej, kresa chropawa i bliższa linia nadkłykciowa kości udowej.

Głowa mięśnia dwugłowego uda - guzek przywodziciela kości udowej.

Funkcjonować

Głowa mięśnia przywodzącego przywodzi i zgina udo w biodrze, natomiast głowa mięśnia ścięgna podkolanowego prostuje udo w biodrze.

Zaopatrzenie nerwowe

Głowa przywodziciela - nerw zasłonowy.

Głowa mięśnia dwugłowego uda – nerw piszczelowy, który jest gałęzią nerwu kulszowego.

Dostawy krwi

Tętnica okalająca udo środkowa (która jest odgałęzieniem tętnicy udowej), wszystkie cztery tętnice przeszywające i tętnica zasłonowa.

Istotne badania

Badanie opublikowane w wydaniu czasopisma Arthroscopy ze stycznia 2012 r. wykazało, że ścięgno mięśnia przywodziciela wielkiego można wykorzystać do skutecznej rekonstrukcji przyśrodkowego więzadła rzepkowo-udowego, co pomaga zapobiec bocznemu przemieszczeniu się rzepki.

Fisher B, Nyland J i in.. Rekonstrukcja więzadła rzepkowo-udowego przyśrodkowego z wykorzystaniem ścięgna mięśnia przywodziciela wielkiego, Arthroscopy. 2012 styczeń;28 (1): 105-9

Ćwiczenia mięśnia przywodziciela wielkiego

Istnieje kilka różnych podejść do ćwiczenia mięśnia przywodziciela wielkiego. Pierwsze podejście jest bardziej izolującym ruchem, w którym bezpośrednio celujesz w mięsień. Umieść jeden koniec taśmy oporowej wokół drzwi lub maszyny jako kotwicę. Umieść drugi koniec wokół prawej stopy. Noga z taśmą wokół niej jest nogą najbliższą kotwicy, gdy osoba stoi prosto. Trzymaj lewą nogę prosto przez cały czas, gdy osoba ciągnie prawą nogę przez ciało. Prawa noga również powinna być prosta, aby poruszał się tylko staw biodrowy.

Aby zwiększyć siłę, możesz użyć maszyny kablowej. Ćwiczenie jest identyczne, ale ciężarki mogą być cięższe. Upewnij się, że używasz mankietu na kostkę przymocowanego do maszyny kablowej.

Drugie podejście polega na wykonaniu złożonego ruchu, takiego jak wypad boczny (czasami nazywany wypadem bocznym), aby zaangażować przywodziciela wielkiego i inne mięśnie górnej części nogi. Stań prosto, stopy obok siebie. Zrób krok w prawo prawą nogą i zrób wypad. Trzymaj tułów prosto, a lewą nogę tak prosto, jak to możliwe. Następnie odepchnij się prawą nogą, aby móc wrócić do pozycji początkowej. Powtórz 10 wypadów bocznych, a następnie odpocznij.

Odniesienie

Platzer, Werner (2004), Atlas anatomii człowieka w kolorze, tom 1, układ ruchu, Thieme, wyd. 5, s. 242