Ból kolana - zerwanie łąkotki

Zerwana łąkotka jest jednym z najczęstszych urazów kolana. Każda aktywność powodująca siłowe skręcanie lub obracanie kolana, zwłaszcza gdy przenosisz na nie cały ciężar ciała, może prowadzić do zerwania łąkotki. W każdym z kolan znajdują się dwie łąkotki, czyli kawałki chrząstki w kształcie litery C, które działają jak poduszka między kością udową a kością piszczelową. Kiedy łąkotka pęka, powoduje to obrzęk, ból i sztywność. Kolano może wydawać się niestabilne, podobnie jak gdyby miało się zapaść.

Każda aktywność powodująca gwałtowny obrót lub skręcenie kolana może spowodować rozerwanie łąkotki, np. nagłe zatrzymanie się i agresywne obrócenie lub obrót. Głębokie przysiady, klęczenie lub podnoszenie ciężkiego przedmiotu może prowadzić do rozerwania. Większość rozerwań łąkotek występuje na boisku sportowym. Rzadko zdarza się, aby rozerwały się obie jednocześnie, zwykle dotyczy to tylko łąkotki przyśrodkowej (wewnętrznej) lub bocznej (zewnętrznej).

Ale zerwana łąkotka nie zawsze jest urazowa u osób starszych, za zerwanie łąkotki mogą odpowiadać zmiany zwyrodnieniowe kolana. Jeśli tak jest, łąkotka może się rozerwać przy stosunkowo niewielkiej sile, np. podczas biegania do autobusu lub zejścia z krawężnika. Ból kolana jest równie silny, a pacjent ma natychmiastową trudność z przenoszeniem ciężaru na nogę. Problem polega na tym, że łąkotka degenerowała się prawdopodobnie przez lata przed urazem, a w momencie urazu wystarczyło coś małego, aby ją przełamać.

Anatomia rozdarcia łąkotki

Kolano jest jednym z największych i najbardziej złożonych stawów w ciele. Łączy kość piszczelową z kością udową. Mniejsza kość biegnąca obok kości piszczelowej i rzepki to dwie inne kości, które uzupełniają staw kolanowy. Ścięgna utrzymują mięśnie nóg i kości kolanowe w połączeniu, aby umożliwić ruch stawu kolanowego. Więzadła łączą wszystkie kości kolana i zapewniają stabilność kolana.

Przednie więzadło krzyżowe zapobiega przesuwaniu się kości udowej do tyłu wzdłuż kości piszczelowej. Przyśrodkowe i boczne więzadła poboczne zapobiegają przesuwaniu się kości udowej z jednej strony na drugą. Tylne więzadło krzyżowe zapobiega przesuwaniu się kości udowej do przodu wzdłuż kości piszczelowej.

Istnieją dwie łąkotki – przyśrodkowa i boczna. Mają kształt litery C i działają jak poduszki. Absorbują siłę i pomagają chronić leżącą pod nimi chrząstkę. Czasami, gdy lekarz lub chirurg konsultant opisuje Twój uraz, może nazwać go rozdartą chrząstką (powszechnie używanym terminem potocznym określającym rozdartą łąkotkę).

Gdy uraz kolana jest bardzo poważny, może to nie dotyczyć tylko łąkotki. Czasami zerwanie łąkotki przyśrodkowej jest związane z zerwaniem więzadła krzyżowego przedniego (ACL) i więzadła pobocznego przyśrodkowego (MCL).

Rozdarcia łąkotki mogą mieć różne rozmiary i odmiany, w tym rozdarcia uchwytu wiadra, rozdarcia promieniowe, rozdarcia podłużne, rozdarcia poziome, rozdarcia pionowe, rozdarcia skośne i rozdarcia złożone. W zależności od rozmiaru i rodzaju rozdarcia będzie zależało, czy konieczna będzie operacja.

Należy również zauważyć, że wcześniejsze zerwanie łąkotki przyspiesza prawdopodobieństwo wystąpienia zapalenia stawów kolanowych. Tak więc spodziewaj się problemów 5-20 lat po pierwszym zerwaniu i regularnie badaj kolano u swojego terapeuty, aby upewnić się, że jest w porządku.

Jak leczyć pęknięcie łąkotki:

1. Lód

Lód może pomóc zmniejszyć obrzęk i ból kolana. Przyłóż lód na obszar na 5-10 minut na raz, trzy do pięciu razy dziennie. Upewnij się, że lód jest owinięty cienkim ręcznikiem, aby zapobiec oparzeniom.

2. Terapia

Fizjoterapia pomoże wzmocnić mięśnie otaczające kolano i nogi, aby zapewnić wsparcie i stabilizację stawu kolanowego. Elektroterapia może pomóc zmniejszyć stan zapalny i ból. Twój terapeuta Rehab My Patient poprowadzi Cię przez prawidłowe ćwiczenia i podpowie, ile razy je wykonywać.

3. Lek

Niektóre środki łagodzące ból mogą pomóc Ci poradzić sobie z bólem i stanem zapalnym. Ogranicz ich stosowanie do dwóch tygodni, jeśli to możliwe.

4. Odpoczynek i zmniejszenie obciążenia

Unikaj udziału w jakichkolwiek czynnościach, które dodatkowo nasilają ból kolana, zwłaszcza jeśli czynność ta może spowodować skręcenie kolana. Możesz rozważyć użycie kul, aby odciążyć kolano i przyspieszyć proces gojenia. Gdy stan zapalny się zmniejszy, będziesz w stanie ponownie obciążać kolano. Może to potrwać od 2 do 6 tygodni.

5. Chirurgia

Operacja jest bardzo powszechna, ale zależy od tego, jak poważne jest rozdarcie. Często najpierw wykonuje się terapię, aby sprawdzić, czy pacjent zareaguje na leczenie, ale jeśli nie, można rozważyć operację. Rozdarcie można przyciąć lub zszyć. Często może to skutkować mniejszym bólem i możliwością prawidłowego obciążania stawu.

Należy zauważyć, że gojenie się łąkotki może być powolne, ponieważ ma ona słabe ukrwienie. Gojenie może trwać nawet rok, a czasami dłużej. Najważniejszą rzeczą w przypadku rozerwania łąkotki jest poprawa zgięcia kolana i poproszenie terapeuty o ćwiczenia, które to umożliwią.

Porady:

• Ćwiczenia poprawiające zginanie kolan i wzmacniające mięśnie nóg mogą pomóc w ochronie i stabilizacji stawów.
• Zacznij powoli uczestniczyć w zajęciach i programach ćwiczeń. Stopniowo zwiększaj intensywność.
• Jeśli uprawiasz sport rekreacyjnie, upewnij się, że masz odpowiedni sprzęt ochronny i przestrzegasz właściwej formy.
• Na tę przypadłość szczególnie narażeni są sportowcy grający w piłkę nożną, tenisa i koszykówkę.
• Wkładki do butów lub podpórki łuku mogą pomóc w równomiernym rozłożeniu siły wokół kolana i zmniejszeniu obciążenia niektórych obszarów kolana. Można to rozważyć, jeśli występuje opadnięty łuk lub słaba biomechanika stopy.
• Wraz z wiekiem ryzyko rozerwania łąkotki wzrasta z powodu ciągłego zużycia kolan.