Choroba Osgooda-Schlattera

Choroba Osgood-Schlattera powoduje bolesny guzek tuż pod rzepką u nastolatków i dzieci, które przechodzą przez okres gwałtownego wzrostu przypisywany dojrzewaniu. Choroba często występuje u osób uprawiających sporty, które wymagają biegania, skakania i szybkiej zmiany kierunku, takie jak piłka nożna, łyżwiarstwo figurowe, balet i koszykówka.

Chociaż choroba ta jest bardziej powszechna u chłopców niż u dziewcząt, różnica między płciami wydaje się zmniejszać, ponieważ coraz więcej dziewcząt uprawia sport w młodszym wieku. Choroba dotyka jednego na pięciu dzieci-sportowców. Przedział wiekowy będzie się różnić w zależności od płci, ponieważ dziewczęta przechodzą okres dojrzewania przed chłopcami. Chłopcy mają zazwyczaj 13-14 lat, a dziewczęta 11-12. Gdy dziecko przestaje rosnąć, stan ten często koryguje się sam.

Powtarzające się naprężenie powoduje, że ścięgno lekko oddziela się od kości piszczelowej, co powoduje obrzęk i ból. W niektórych przypadkach ciało dziecka może próbować wypełnić lukę nowym wzrostem, co powoduje powstanie kostnego guza w tym obszarze.

Wielu praktyków uważa, że mięśnie czworogłowe nie są w stanie wydłużać się w tym samym tempie, co dziecko. Powoduje to naprężenie trakcyjne ścięgna mięśnia czworogłowego, które przyczepia się do kości piszczelowej, a to naprężenie dosłownie ciągnie kość, tworząc kostny guzek. Rozwija się przez kilka miesięcy. Dzieci, które najczęściej cierpią, to te, które regularnie uprawiają sport, kilka razy w tygodniu.

Dzieci mogą skarżyć się na ból pod rzepką kolanową, zwłaszcza podczas biegania lub skakania.

Anatomia choroby Osgood-Schlattera

Kolano jest jednym z największych i najbardziej złożonych stawów w ciele. Łączy kość piszczelową z kością udową. Mniejsza kość biegnąca obok kości piszczelowej i rzepki to dwie inne kości, które uzupełniają staw kolanowy. Ścięgna utrzymują mięśnie nóg i kości kolanowe w połączeniu, aby umożliwić ruch stawu kolanowego. Więzadła łączą wszystkie kości kolana i zapewniają stabilność kolana.

Głównym winowajcą w zespole Osgooda-Schlattera jest mięsień czworogłowy uda. Jest to grupa czterech mięśni, które występują w przedniej części uda. Mięsień łączy się z rzepką (rzepką) i otacza ją, a następnie przyczepia się za pomocą mocnego ścięgna do kości piszczelowej. To ścięgno jest znane jako ścięgno rzepki (czasami nazywane więzadłem rzepki). Ścięgno rzepki jest tak mocne, że jeśli zostanie na nie wywarty wystarczający nacisk, może ono oderwać się od przyczepu do kości piszczelowej, tworząc mały guzek kości.

Jak leczyć chorobę Osgooda-Schlattera:

1. Ogranicz sporty, które powodują ból

W pierwszej kolejności należy ograniczyć uprawianie sportów biegowych i skokowych. Uprawiaj te sporty rzadziej i jeśli to możliwe, rób sobie dni odpoczynku między nimi. Samo zmniejszenie częstotliwości uprawiania sportu może wystarczyć, aby zmniejszyć ból i nacisk na kolano. Jeśli jednak to nie wystarczy, zwróć się o pomoc do terapeuty.

2. Terapia

Twój terapeuta sportowy doradzi Ci, dlaczego występuje problem i jak go rozwiązać. Zazwyczaj obejmuje to szereg rozciągań mięśni czworogłowych i innych mięśni nóg. Leczenie może również pomóc w zmniejszeniu stanu zapalnego i bólu. Elektroterapia i akupunktura są również stosowane w celu zmniejszenia bólu. Stosowanie ćwiczeń prostujących pomoże ustabilizować staw kolanowy.

3. Leki

Lek przeciwbólowy dostępny bez recepty może pomóc złagodzić część bólu spowodowanego przez narośl. Jednak większość rodziców będzie chciała unikać stosowania leków u swoich dzieci, jeśli to możliwe.

Porady:

· Pozwól stawowi odpocząć. Ogranicz ilość czasu spędzanego na wykonywaniu pewnych czynności, które mogą pogorszyć stan, takich jak skakanie, bieganie i klęczenie.

· Przyłóż lód do chorego kolana, aby złagodzić obrzęk i ból.

· Rozciąganie mięśni czworogłowych, czyli mięśni znajdujących się wzdłuż przedniej części uda, jest bardzo ważne.

· Zawsze, gdy Twoje dziecko bierze udział w zajęciach sportowych, zadbaj o to, by nosiło ochraniacz na kolanie w miejscu, w którym może wystąpić podrażnienie.

· Zasugerowanie dziecku zmiany aktywności, która nie wiąże się z bieganiem ani skakaniem, np. pływanie czy jazda na rowerze, aż do momentu ustąpienia objawów, może okazać się korzystne dla zdrowia.