Wada chrząstki

Staw kolanowy jest określany jako staw maziowy. Ten staw tworzy połączenie między dwiema kośćmi, które razem tworzą ruchomą artykulację. Na końcu kości powierzchnia stawowa jest wyłożona materiałem o niskim współczynniku tarcia, znanym jako chrząstka stawowa. Chrząstka jest smarowana warstwą płynu, który jest określany jako płyn maziowy. Płyn ten jest wytwarzany z niezwykle cienkiej wyściółki znanej jako błona maziowa. Jest on podtrzymywany przez mocniejszą włóknistą strukturę zawierającą staw, znaną jako torebka stawowa.

Każda część stawu jest podatna na urazy. Częstym urazem kolana jest miejscowa utrata chrząstki, zwana defektem chrzęstnym, która łączy się z urazem kości podtrzymującej.

Wada chrzęstna może również prowadzić do małej torbieli w górnej części kości, tuż pod chrząstką, w wyniku powtarzających się urazów kolana. Zazwyczaj występują w górnej części kości piszczelowej.

Anatomia wady chrząstki

Kolano jest jednym z najbardziej złożonych i największych stawów w ciele. Łączy kość piszczelową (tibiana) i kość udową (femur). Mniejsza kość biegnąca wzdłuż piszczeli nazywana jest strzałką, a rzepka (patella) to pozostałe kości tworzące staw kolanowy. Ścięgna utrzymują kości kolana w połączeniu z mięśniami nóg, które odpowiadają za ruch stawu kolanowego. Więzadła utrzymują kości kolana w połączeniu i zapewniają stabilność kolana.

Łąkotki boczne i przyśrodkowe to dwa kawałki chrząstki w kształcie litery C, które służą jako amortyzatory między kością piszczelową a kością udową. Liczne wypełnione płynem worki pomagają kolanu poruszać się swobodnie.

Ubytki chrzęstne są prawie zawsze diagnozowane po badaniu rezonansu magnetycznego (MRI). Nie można ich wykryć za pomocą badania fizykalnego, ale czasami historia kliniczna może wskazywać, że przyczyną bólu jest ubytek chrzęstny. Jednak w 99% przypadków do zdiagnozowania tego stanu konieczne będzie wykonanie MRI.

Badanie MRI wykazało ubytek chrząstki z siniakami kości

Jak leczyć uszkodzenie chrząstki:

1. Przestań pogarszać problem

Jeśli nadal będziesz uprawiać sport lub będziesz przenosić ciężar na staw, możesz nie wyzdrowieć. Ubytki chrondralne mogą trwać długo i często są związane z siniakami kości, a odpoczynek kolana od uprawiania sportu może przynieść znaczną ulgę na dłuższą metę. Ale musisz być cierpliwy.

2. Artroskopia

Jeśli występuje częściowy uraz grubości chrząstki i występują objawy mechaniczne w postaci bólu okresowego i przeszywającego, może być konieczna artroskopia w celu wygładzenia powierzchni stawu i usunięcia luźnej chrząstki. Można również nieznacznie nawiercić ubytek, co może wypełnić obszar krwią i stymulować gojenie (patrz mikrozłamanie poniżej).

3. Wewnętrzne mocowanie

W niektórych przypadkach uszkodzona chrząstka i leżąca pod nią kość pozostaną częściowo połączone lub mogą być luźne, ale nadal w jednym kawałku w stawie. W zależności od sytuacji pożądane jest ponowne przymocowanie fragmentu do defektu. Jest to rzadka forma leczenia.

4. Mikropęknięcia

Jeśli zostanie wykryta pełna grubość chrząstki, celem jest przywrócenie chrząstki, która pokrywa kość pod spodem. Chrząstka stawowa nie ma dopływu krwi, więc nie ma zdolności do gojenia się po uszkodzeniu. Operacja mikrozłamania jest wykonywana wraz z operacją przez dziurkę od klucza, podczas której wykonuje się wiele małych otworów w kostnej podstawie ubytku, co umożliwia krwi przedostanie się do jamy i rozpoczęcie procesu gojenia. Leczenie pooperacyjne jest konieczne dla powodzenia zabiegu.

Porady:

1. Najczęściej uszkodzenia chrondryczne powstają na skutek powtarzających się urazów, np. u narciarzy lub graczy rugby, którzy narażają kolana na duże obciążenia.
2. Czasami przyczyną mogą być poważniejsze wypadki, na przykład wypadek samochodowy, gdy kolano zostanie uszkodzone tępym narzędziem.
3. Urazy sportowe narażają osobę na szereg różnych urazów, po których wyzdrowienie zajmuje dużo czasu.
4. Osoby podnoszące ciężary powinny uważać, aby wykonywać ruchy prawidłowo, by zapobiec urazom kolana.
5. Stawanie na nierównej powierzchni może powodować problemy z kolanem i prowadzić do uszkodzenia chrząstki.
6. Bieganie po nierównych nawierzchniach może powodować nadmierny nacisk i obciążenie mięśni i stawów kolanowych.