Zerwanie obrąbka stawowego

Rozdarcie obrąbka stawowego (znane po prostu jako rozdarcie obrąbka) to rozdarcie krawędzi panewki stawu barkowego. Rozdarta struktura jest włóknista i twarda, a osadza się wokół panewki, aby utrzymać górną część ramienia na miejscu i zapobiec zwichnięciom.

Ciężki uraz barku, taki jak upadek podczas jazdy na nartach lub snowboardzie, lub silny kontakt podczas rugby lub piłki nożnej, może uderzyć górną część ramienia w panewkę, powodując rozerwanie obrąbka. Często dochodzi wówczas do zwichnięcia barku lub podwichnięcia (częściowego zwichnięcia), co może całkowicie odłączyć lub rozerwać obrąbek.

Jednak niektóre pęknięcia obrąbka stawowego są związane z nadmiernym użytkowaniem i może to mieć miejsce u młodszych sportowców, którzy wykonują wiele rzutów nad głową lub uprawiają sporty nad głową. Dobrym przykładem jest tenis, gdzie bardzo duże siły przechodzą przez ramię wielokrotnie i mogą powodować pęknięcie obrąbka stawowego.

Zerwania obrąbka stawowego mogą być również zwyrodnieniowe, występują u osób starszych lub tych, którzy przez wiele lat nadmiernie eksploatowali ramię. Są one jednak mniej prawdopodobne.

Jak rozpoznać pęknięcie obrąbka stawowego

Diagnozę pęknięcia obrąbka najczęściej przeprowadza się poprzez przeprowadzenie dokładnego wywiadu. Jeśli wiadomo, że doszło do poważnego urazu, zwiększa to prawdopodobieństwo pęknięcia obrąbka. Ponadto, jeśli pacjent jest młodszy i uprawiał sport wyczynowy, który wymagał podnoszenia ciężarów nad głową, może to również sugerować pęknięcie obrąbka.

Skanowanie MRI może ujawnić poważniejsze pęknięcia obrąbka, jednak mniejsze pęknięcia I stopnia często nie są widoczne na normalnym MRI. Jednak czasami może to również stanowić diagnozę, jeśli nic innego nie zostanie wykazane. Np. skanowanie MRI może być użyte do wykluczenia innych patologii, a jeśli bark wykazuje normalne skanowanie MRI, ale historia sugeruje pęknięcie obrąbka, to patologia nadal może być pęknięciem obrąbka.

U sportowców wyczynowych z podejrzeniem uszkodzenia obrąbka stawowego może być konieczne wykonanie badania MRI (czyli rezonansu magnetycznego z kontrastem), które wyraźniej uwidoczni uszkodzenie obrąbka.

Jednak najdokładniejszym sposobem diagnozowania rozdarcia obrąbka jest spojrzenie do środka. Postęp w technologii medycznej pozwolił lekarzom leczyć i identyfikować wszelkie urazy, które wcześniej, dwie dekady temu, pozostawały niezauważone. Miniaturowe kamery telewizyjne są teraz w stanie zobaczyć wnętrze stawów, a to jest znane jako artroskopia. Dzięki temu narzędziu chirurdzy są teraz w stanie identyfikować rozdarcia obrąbka, a następnie naprawiać je artroskopowo.

Anatomia rozdarcia obrąbka stawowego

W barku znajdują się trzy kości: łopatka, kość ramienna i obojczyk. Głowa kości ramiennej znajduje się w płytkim gnieździe w łopatce, zwanym panewką stawową. Głowa kości ramiennej jest często dużo większa niż panewka.

Miękka, włóknista tkanka, zwana obrąbkiem, otacza panewkę i pomaga stabilizować staw. Dzięki tej obręczy panewka pogłębia się nawet o 50 procent, co pozwala główce ramienia lepiej dopasować się do pozycji. Służy również jako przyczep dla wielu różnych więzadeł.

Jak leczyć pęknięcie obrąbka stawowego:

1. Lek przeciwzapalny
   Dopóki lekarz nie postawi ostatecznej diagnozy, może przepisać leki przeciwzapalne w celu złagodzenia objawów.
2. Odpoczynek
   Zamiast próbować poruszać ramieniem dookoła, musisz dać mu czas na odpoczynek i relaks. Przestań próbować uprawiać z nim sport i po prostu postępuj zgodnie z poradami rehabilitacyjnymi od swojego terapeuty.
3. Ćwiczenia rehabilitacyjne
   Ćwiczenia rehabilitacyjne na wczesnym etapie działają na rzecz mobilizacji barku i zmniejszenia stanu zapalnego. Później mogą również pomóc wzmocnić mięśnie stożka rotatorów. Gdy mięśnie są wzmocnione, mogą pomóc wytrzymać większe uderzenia lub urazy, które się pojawiają.
4. Chirurgia artroskopowa
   Podczas operacji lekarz zbada ścięgno bicepsa i obręcz. Jeśli uraz dotyczy samej obręczy i nie obejmuje ścięgna, bark nadal będzie stabilny. Rozdarty płat zostanie usunięty, a wszelkie inne powiązane problemy zostaną skorygowane. Jeśli rozdarcie posunęło się tak daleko, że rozprzestrzeniło się na ścięgno bicepsa lub oderwało się, bark staje się niestabilny. Chirurg będzie musiał naprawić i ponownie przymocować ścięgno za pomocą wchłanialnych drutów, pinezek lub szwów.

Pęknięcie poniżej środkowej części panewki przypisuje się niestabilności barku.
Obrąbki stawowe mogą również zostać oderwane, ale ponownie zregenerować się w niewłaściwej pozycji. Jeśli tak się stanie, chirurg może ponownie przymocować obrąbek stawowy do właściwej pozycji.

Porady:

• Po zakończeniu operacji należy nosić ramię na temblaku średnio przez trzy do czterech tygodni.
• Delikatne ćwiczenia zwiększające zakres ruchu przynoszą korzyści po zabiegu chirurgicznym w tym obszarze i mogą zapobiec zamrożonemu barkowi.
• Po zdjęciu temblak należy wykonywać ćwiczenia rozciągające i poprawiające ruchomość bardziej aktywnie.
• Po osiągnięciu zakresu ruchu można przejść do fazy stabilizacji i wzmacniania.
• Sportowcy zazwyczaj mogą rozpocząć wykonywanie ćwiczeń typowych dla danej dyscypliny sportowej 12 tygodni po operacji, ale pełne wyleczenie barku zajmuje od czterech do sześciu miesięcy.