Zwichnięcie barku

Staw barkowy ma tendencję do bycia najbardziej ruchomym ze wszystkich stawów w ciele. Może obracać się w dowolnej liczbie różnych kierunków. Ze względu na tę zaletę, staw barkowy jest jednym z najłatwiejszych do zwichnięcia. Częściowe zwichnięcie (lub podwichnięcie) oznacza, że głowa kości ramiennej jest tylko częściowo poza panewką. Jeśli staw jest całkowicie zwichnięty, oznacza to, że jest całkowicie poza panewką. Zarówno całkowite, jak i częściowe zwichnięcie może powodować niestabilność i ból w stawie barkowym.

Dlaczego dochodzi do zwichnięć barku?

Zwichnięcia barku zawsze zdarzają się z powodu urazu. Siła przyłożona do ramienia w określonym kierunku jest wystarczająca, aby odepchnąć kość ramienia od panewki. Ta siła jest zazwyczaj znacząca.

• Uraz w sporcie – zwykle w sportach takich jak rugby, futbol, hokej i futbol amerykański. Zawodnik atakuje drugiego zawodnika, który albo mocno upada, albo ma skręconą rękę, co powoduje zwichnięcie.
• Uraz tępy – silne uderzenie bezpośrednio w staw barkowy (zwykle występujące w sporcie) może spowodować zwichnięcie barku.
• Upadki – zdarzają się częściej u osób starszych. Zwichnięcie może nastąpić w wyniku upadku na bok barku, czubek barku lub upadku na wyciągniętą rękę.
• Sporty zimowe – bardzo częsty sposób na zwichnięcie barku. Snowboardziści i narciarze są podatni na upadki i mogą zwichnąć bark.
• Powtarzające się zwichnięcia – często nie wiążą się z żadnym urazem. Po jednorazowym zwichnięciu barku, bark jest luźniejszy i może być niestabilny. Ta niestabilność może oznaczać, że bark po prostu wyskakuje przy mniejszych ruchach pod złym kątem. Również podczas snu bark może wyskoczyć po obróceniu się w łóżku.

Anatomia zwichnięcia barku

Ramię składa się z kilku stawów, ale głównym stawem jest staw ramienno-łopatkowy, który jest stawem kulistym. Składa się on z panewki (panelu) i głowy kości ramiennej (kula). Wokół krawędzi panewki znajduje się obręcz, która nazywana jest obrąbkiem. Obrąbek pomaga utrzymać kulę na miejscu i sprawia, że panewka jest nieco głębsza. Pomaga to dodatkowo zmniejszyć prawdopodobieństwo zwichnięcia barku.

W przypadku podwichnięcia stawu ramiennego głowa kości ramiennej niemal wysuwa się z panewki stawowej, ale w ciągu kilku sekund wraca na swoje miejsce.

Gdy bark ulega zwichnięciu, głowa kości ramiennej wysuwa się z jamy panewkowej i pozostaje poza stawem. Powoduje to potencjalne uszkodzenie szeregu powiązanych struktur, w tym obrąbka (obręcz/pierścień zostaje rozerwany, gdy głowa wysuwa się), ścięgien stożka rotatorów, które przyczepiają się do stawu, więzadeł wokół stawu i samej torebki stawowej.

Jak leczyć zwichnięcie barku:

1. Zamknięta redukcja

Głowa ramienia zostanie „umieszczona” z powrotem w panewce stawowej, co jest znane jako zamknięta redukcja. Silny ból ustąpi, gdy bark powróci do pozycji. W rzeczywistości bark jest trudny do ponownego ustawienia, szczególnie za pierwszym razem, gdy został zwichnięty. Dlatego stosuje się szereg metod. Najpierw bark może zostać prześwietlony, aby wykluczyć jakiekolwiek złamanie lub inne powikłania. Następnie lekarz może spróbować przywrócić bark do pozycji, zwykle za pomocą gazu i powietrza w celu złagodzenia bólu. Jeśli to się nie powiedzie, pacjent może potrzebować znieczulenia, aby bark mógł zostać mocno przyciągnięty z powrotem na miejsce.

2. Unieruchomienie

Przez kilka tygodni po pierwszym leczeniu konieczne może być noszenie barku na temblaku lub innym urządzeniu unieruchamiającym, zależnie od zaleceń lekarza.

3. Lód

Przyłóż lód do dotkniętego obszaru na 5-10 minut trzy do pięciu razy dziennie. Upewnij się, że owinąłeś lód cienkim ręcznikiem, aby zapobiec oparzeniom skóry.

4. Odpoczynek

Daj swojemu ciału czas na odpoczynek. Powstrzymaj się od udziału w czynnościach, które mogą spowodować dalsze uszkodzenie barku.

5. Ćwiczenia rehabilitacyjne

Jak najszybciej powinieneś zwrócić się o pomoc do ekspertów rehabilitacji, którzy zapewnią leczenie i ćwiczenia rehabilitacyjne. Ćwiczenia te mogą pomóc przywrócić zakres ruchu i siłę w ramieniu. Rehabilitacja może również pomóc zapobiec zwichnięciu ramienia w późniejszym czasie. Proces rozpocznie się od delikatnych ćwiczeń mięśniowych. Później do miksu zostanie dodany trening siłowy.

Powikłania po zwichnięciu barku:

• Zamrożony bark – bark jest szczególnie podatny na zamrożenie. Istnieje wiele powodów. Po pierwsze, torebka stawowa jest uszkodzona wokół stawu i mogą tworzyć się zrosty, które usztywniają bark. Po drugie, mięśnie mogą przechodzić w skurcze, aby spróbować zatrzymać jakąkolwiek ruchomość, co może powodować sztywność. Po trzecie, stan zapalny może być rozległy po zwichnięciu, co może powodować sztywność stawu i prowadzić do zamrożonego barku.
• Zerwanie obrąbka – obręcz wokół panewki może się rozerwać podczas zwichnięcia. Jeśli twoje ramię się zregeneruje, ale nadal odczuwasz ból w ramieniu przez kilka miesięcy lub lat po zwichnięciu, możliwe, że masz zerwanie obrąbka. Skonsultuj się z konsultantem lub terapeutą w tej sprawie.
• Nawracające zwichnięcia – z powodu niestabilności po pierwszym zwichnięciu mogą wystąpić kolejne zwichnięcia. Często są one znacznie mniej bolesne i czasami można je samodzielnie nastawić bez pomocy medycznej. Jednak po trzecim zwichnięciu pacjent często szuka pomocy u specjalisty rehabilitacji w celu ustabilizowania barku. Jeśli to się nie powiedzie, można rozważyć operację stabilizacji.
• Uraz naczyniowo-nerwowy – jest rzadki, ale czasami, gdy bark jest przemieszczony, nerw lub naczynie krwionośne może zostać uwięzione w stawie. Może to powodować mrowienie lub ból wzdłuż ramienia i wymaga opieki medycznej, a być może także operacji w celu uwolnienia nerwu lub naczynia krwionośnego.

Porady:

1. Staraj się wykonywać ćwiczenia wzmacniające stożek rotatorów.
2. Urazy sportowe najczęściej wiążą się ze zwichnięciem barku.
3. Wzmocnij ramiona, korzystając z taśm do ćwiczeń, hantli lub masy własnego ciała, pod okiem terapeuty.
4. Aby zwiększyć ruchomość i siłę ramion, stosuj ćwiczenia polegające na uniesieniu boków, gdy są one zalecane.